Ściana jednowarstwowa – z czego można ją zbudować?

Opinie na temat ścian jednowarstwowych są podzielone. Dla inwestorów przegroda tego typu jest sposobem na zaoszczędzenie pieniędzy i przyspieszenie robót. Jednak z wykonawczego punktu widzenia ściana jednowarstwowa niesie ryzyko powstania mostków termicznych w przegrodzie.

Prawidłowo wykonana ściana jednowarstwowa zapewnia ochronę przed stratami ciepła. Budynki z przegrodami zewnętrznymi bez dodatkowego ocieplenia mogą spełniać wymogi budownictwa energooszczędnego.

Ściana jednowarstwowa ‒ charakterystyka

Ściana jednowarstwowa to przegroda składająca się z warstwy konstrukcyjnej, pozbawiona dodatkowego materiału ociepleniowego. Ściany tego typu najczęściej wykańcza się za pomocą tynku cienkowarstwowego. Prawidłowe wykonanie przegrody jednowarstwowej nie powoduje występowania strat cieplnych w budynku, a nawet umożliwia spełnienie standardów dotyczących energooszczędności obiektów.

Z czego można zbudować ścianę jednowarstwową?

W celu zapewnienia odpowiednich parametrów izolacyjności termicznej ściany jednowarstwowe muszą być wznoszone z elementów murowych o porowatej strukturze. Do produkcji takich wyrobów najczęściej stosuje się ceramikę poryzowaną lub beton komórkowy. Niektórzy producenci oferują także elementy murowe z keramzytobetonu zapewniające osiągnięcie wymaganych parametrów ścian jednowarstwowych, jednak w tym przypadku wybór produktów jest znacznie bardziej ograniczony. Murowanie ścian jednowarstwowych należy wykonywać z zastosowaniem tzw. cienkich spoin, czyli warstwy zaprawy o grubości od 1 mm do 3 mm. Użycie tradycyjnej zaprawy o grubości zbliżonej do 1 cm spowodowałoby powstanie mostków termicznych na styku elementów, ponieważ typowe zaprawy na bazie cementu lub wapna mają słabe parametry izolacyjności termicznej.

Pustaki z ceramiki poryzowanej są wytwarzane w naturalnym procesie wypalania gliny z dodatkiem trocin. Wysoka temperatura powoduje wypalenie cząstek drzewnych i powstanie siatki porów w strukturze elementów, które chronią budynek przed ucieczką ciepła. Pustaki ceramiczne mają odpowiednio wyprofilowane krawędzie boczne do łączenia na pióro-wpust bez konieczności wypełniania zaprawą spoin pionowych. Poziome styki elementów z ceramiki poryzowanej zwykle łączy się na zaprawę termoizolacyjną, zaprawę cienkowarstwową lub poliuretanową (jeśli elementy są szlifowane). Pustaki ceramiczne są dostępne w standardowych rozmiarach, a także jako elementy dopełniające, osłonowe i kształtki.

Bloczki z betonu komórkowego to elementy wykonywane na bazie piasku, wapna i wody. W procesie produkcyjnym do masy dodaje się proszek lub pastę aluminiową. Parametry wytrzymałościowe i izolacyjne bloczków komórkowych zależą głównie od ich gęstości (odmiany). Najlżejsze odmiany betonu komórkowego mają gęstość na poziomie od 300 kg/m3 do 400 kg/m3. Wraz ze spadkiem gęstości poprawiają się parametry izolacyjności termicznej elementów komórkowych. Mała gęstość wpływa jednak na pogorszenie parametrów mechanicznych bloczków. Elementy murowe z betonu komórkowego mają specjalnie wyprofilowane krawędzie do łączenia na pióro i wpust. Dzięki temu podczas murowania ściany nie trzeba wypełniać spoin pionowych (o ile elementy nie są docinane). Spoiny poziome pomiędzy kolejnymi rzędami bloczków z reguły wypełnia się zaprawą cienkowarstwową (klejową).

Ściana jednowarstwowa czy dwuwarstwowa?

Wielu inwestorów planujących budowę domu zastanawia się, czy lepszym wyborem będzie ściana jednowarstwowa, czy dwuwarstwowa. Ściany jednowarstwowe ze względu na brak dodatkowego ocieplenia umożliwiają zaoszczędzenie pieniędzy i przyspieszenie realizacji robót. Podejmując decyzję dotyczącą przegród zewnętrznych, trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że ściany jednowarstwowe wykonane z lekkich materiałów murowych nie zapewnią takiego poziomu izolacji akustycznej jak przegrody wzniesione z gęstych elementów i dodatkowo ocieplone warstwą izolacji cieplnej. Zapewnienie odpowiednich parametrów izolacji termicznej jest z kolei możliwe tylko przy starannym obrobieniu miejsc newralgicznych ‒ styków muru z wieńcem i nadprożami. W tym celu trzeba zastosować odpowiednie kształtki osłaniające lub wypełniające miejsca wykonane z betonu i powodujące zwiększenie stopnia przepływu ciepłego powietrza z wnętrza budynku do środowiska zewnętrznego. Jeśli w projekcie zostały przewidziane dodatkowe elementy wzmacniające ścianę w postaci trzpieni żelbetowych, również one wymagają właściwego wykończenia.

Wykonanie ściany dwuwarstwowej wiąże się z dodatkowymi kosztami związanymi z zakupem i montażem materiału ociepleniowego. Z wykonawczego punktu widzenia ściany tego typu są mniej podatne na błędy wykonawcze związane z poprawnym rozwiązaniem styku części murowanej ściany z elementami żelbetowymi.