Deskowanie stropu krok po kroku – co warto wiedzieć?

Pełne deskowanie stropu jest niezbędne podczas realizacji monolitycznej przegrody poziomej. W przypadku stropów prefabrykowanych w większości przypadków wystarczające są punktowe podstemplowania.

Deskowanie stropu można wykonać z desek i okrąglaków drewnianych lub z elementów systemowych. Drugi typ szalunków zapewnia większą stabilność wymiarową oraz zabezpiecza mieszankę przed utratą wilgoci.

Jakie są rodzaje deskowań?

Deskowanie stropu monolitycznego można wykonać na dwa podstawowe sposoby. Metody realizacji szalunku pod płytę poziomą różnią się rodzajami elementów kształtujących i podpierających konstrukcję.

W nowoczesnym budownictwie deskowanie elementów betonowych i żelbetowych wykonuje się z elementów systemowych. Do wykonania stropu niezbędne są blaty, a także podpory liniowe oraz punktowe stemple. Gotowe szalunki są wyrobami o dużej precyzji wymiarowej i mogą być wykorzystane wielokrotnie. Systemowe płyty szalunkowe wykonuje się z drewna lub materiałów drewnopochodnych. Elementy tego typu są zabezpieczone przed wilgocią, dzięki czemu nawet w sytuacji wystąpienia intensywnych opadów przed zabetonowaniem stropu nie dojdzie do zwiększenia obciążeń wywieranych przez elementy składowe szalunku. Impregnowana powierzchnia płyt nie wchłania wilgoci z mieszanki betonowej, co byłoby niekorzystne dla parametrów wytrzymałościowo-użytkowych betonu. Podpory deskowania systemowego oraz elementy pomocnicze mogą być wykonane ze stali lub aluminium.

Deskowanie stropu monolitycznego można także wykonać z desek i podeprzeć je drewnianymi okrąglakami. Dobierając surowiec do wykonania szalunku, należy pamiętać, aby nie stosować drewna odpadowego. Deski nie mogą być zbyt suche, ponieważ po zabetonowaniu stropu będą odciągać wodę z mieszanki betonowej. Grubość pojedynczego drewnianego elementu szalunkowego powinna wynosić minimum 2,5 cm. Punktowymi podporami deskowania tradycyjnego są okrąglaki o średnicy od 80 do 150 mm lub krawędziaki o analogicznym polu przekroju poprzecznego.

Na czym polega tradycyjne deskowanie stropu?

Przy wykonywaniu tradycyjnego szalunku pod strop należy zbić pojedyncze deski w tarcze o szerokości od 60 do 80 cm. Jeśli przegroda pozioma ma mieć stosunkowo niedużą rozpiętość (poniżej 2 metrów), deskowanie można oprzeć na krótkich odcinkach desek zakotwionych w murze za pomocą haków. W przeciwnym razie trzeba zastosować układ rusztowy z rygli i podłużnic. Podłużnice opierają się na drewnianych podporach punktowych ‒ stemplach, których rozstaw zależy od masy stropu. Jeśli obciążenie od konstrukcji jest mniejsze niż 500 kg/m2, podpory powinny być rozstawione co 1,0‒1,4 m, W przypadku większych obciążeń odległość między punktami podparcia nie powinna przekraczać 0,8 m. Odbiór deskowania przed rozpoczęciem betonowania musi być przeprowadzony przez kierownika budowy.

Deskowanie stropu ‒ rozstaw podpór

Rozstaw podpór deskowania zależy w głównej mierze od grubości stropu podanej w projekcie. Ustalając odległości pomiędzy punktowymi stemplami systemowego deskowania, należy kierować się wytycznymi zawartymi w dokumentacji techniczno-ruchowej (DTR) opracowanej przez producenta szalunku. W DTR zazwyczaj są przedstawione tablice umożliwiające dobór odpowiedniego rozstawu podpór. W tym celu na podstawie zadanej w projekcie grubości płyty trzeba dobrać rozstaw dźwigarów poprzecznych, a następnie przyporządkować odpowiadającą mu dopuszczalną maksymalną wartość rozstawu dźwigarów głównych. W zależności od potrzeb stosuje się standardowe rozstawy dźwigarów poprzecznych, którym odpowiada określona liczba wartości rozstawów dźwigarów głównych. W kolejnym kroku dla odczytanej maksymalnej dopuszczalnej wartości rozstawu dźwigarów głównych należy wybrać najbliższą niższą wartość rozstawu dźwigarów głównych, a następnie na skrzyżowaniu rozstawu podpór liniowych głównych oraz wartości grubości stropu z projektu odczytać maksymalny dozwolony rozstaw podpór stropowych (stempli).

Rozstaw elementów podpierających może być określony indywidualnie w odrębnym opracowaniu stanowiącym projekt techniczny. 

Demontaż poszczególnych części szalunku może nastąpić w momencie osiągnięcia przez beton wartości wytrzymałości wczesnej – nie wcześniej niż po upływie 7 dni od zabetonowania konstrukcji (ostateczną decyzję związaną z rozpoczęciem demontażu podejmuje kierownik budowy, biorąc pod uwagę zastosowany skład mieszanki betonowej oraz warunki jej dojrzewania w miejscu wbudowania). W każdym przypadku po osiągnięciu przez element betonowy wytrzymałości wczesnej można przystąpić do demontażu maksymalnie połowy podpór stropowych, których usunięcie nie spowoduje prawdopodobieństwa powstania dodatkowych naprężeń oraz żadnego zagrożenia (czynności w tym zakresie muszą być przeprowadzane pod ścisłą kontrolą kierownika budowy). Całość szalunku stropowego można zdemontować po osiągnięciu przez konstrukcję pełnej wytrzymałości, czyli po upływie 28 dni od zabetonowania konstrukcji.