Odporność ogniowa to zdolność materiału lub elementu budynku do zachowania odpowiednich właściwości podczas przebiegu pożaru. Miarą odporności ogniowej jest wyrażony w minutach czas od momentu rozpoczęcia pożaru, do chwili osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech granicznych kryteriów:
- – nośności ogniowej (R) – czyli zdolności przegrody do zachowania nośności w rezultacie pożaru
- – szczelności ogniowej (E) – zdolność powstrzymania rozprzestrzeniania się ognia w czasie pożaru przez przegrodę
- – izolacyjności ogniowej (I) – zdolność powstrzymania rozprzestrzeniania się ciepła pochodzącego od ognia przez przegrodę
Najwyższa klasa odporności ogniowej to REI 240. Dla przykładu w wypadku ściany oznacza ona, że potencjalne warunku zagrażające życiu oraz konstrukcji budynku pojawią się dopiero po 4 godzinach trwania pożaru.
Przy porównywaniu klasy odporności ogniowej poszczególnych materiałów bardzo ważne jest uwzględnienie współczynnika obciążenia α, który zawiera się w zakresie od 0 do 1, gdzie α=1 oznacza maksymalne obciążenie dopuszczalne, a α=0 oznacza ścianę nieobciążaną.