Zgodnie z zapisami Prawa budowlanego prace związane z rozbiórką są zaliczane do robót budowlanych. Celem rozbiórki jest zdemontowanie i usunięcie z przestrzeni konkretnego obiektu budowlanego lub jego części.
Prace rozbiórkowe, podobnie jak roboty związane ze wznoszeniem obiektów budowlanych, podlegają wytycznym zawartym w Prawie budowlanym. W zależności od konkretnego przypadku czynności związane z demontażem budynku lub jego części muszą zostać poprzedzone zgłoszeniem robót lub wystąpieniem o wydanie pozwolenia na rozbiórkę. Uczestnicy procesu inwestycyjnego polegającego na rozbiórce obiektu są tacy sami jak w przypadku innych rodzajów robót budowlanych, przy czym w takiej sytuacji często używa się dodatkowych określeń uściślających zakres prowadzonych robót ‒ np. kierownik robót rozbiórkowych.
Roboty zanikowe, inaczej określane mianem zanikających, występują w przepisach prawa jako prace, które muszą zostać skontrolowane przez nadzór budowy. Za czynności tego typu zazwyczaj uważa się prace, których realizacja jest niezbędna w celu wykonania robót podstawowych, przy czym charakter robót zanikających jest tymczasowy. Oznacza to, że prace zanikowe po zrealizowaniu robót zasadniczych podlegają zdemontowaniu. Typowymi przykładami robót zanikowych są czynności polegające na wykonaniu deskowania lub rusztowania.
Biorąc pod uwagę powyższą charakterystykę robót zanikających, nie należy utożsamiać rozbiórki z pracami zanikowymi. Część robót realizowanych w ramach rozbiórki (np. wykonanie wspomnianego rusztowania) może zostać zaliczona do robót zanikowych. Sam demontaż obiektu, w tym przypadku jako roboty podstawowe, nie spełnia natomiast kryteriów tymczasowości.