Kamień elewacyjny na styropianie

Styropian zamiast cienkowarstwowej wyprawy tynkarskiej może być wykończony płytkami elewacyjnymi. Płytki kamienne o grubości do 2 cm (grubsze - i w związku z tym cięższe - mocuje się na specjalnych rusztach) mogą być przyklejone do ściany nośnej przy użyciu zaprawy klejącej. Z uwagi jednak na ponad kilkunastokrotnie większy ciężar niż wyprawy tynkarskiej trzeba rygorystycznie przestrzegać zaleceń producenta danego systemu ETICS, który dopuszcza przyklejanie płytek. W takich zaleceniach przykładowo jest wymóg, by warstwa zbrojona siatką z włókna szklanego została wykonana dwukrotnie. Ponadto mocowanie mechaniczne robi się po jej wykonaniu tak, by talerzyk łącznika dokładnie dociskał ocieplenie właśnie przez tę warstwę.
Czasem konieczne jest też zastosowanie dodatkowych elementów montażowych w postaci specjalnych wsporników do podparcia elementów okładziny przy cokole czy wsporników do montażu nadproży nad otworami drzwiowymi i okiennymi.
Okładzinę można przyklejać dopiero, gdy układ ociepleniowy wyschnie – nie wcześniej jednak niż po trzech dniach, a najlepiej przystąpić do tego po siedmiu.
Często są też dodatkowe zalecania, na przykład by łączny ciężar okładziny z klejem i fugą nie przekraczał 40 kg/m2 czy płytki nie były większe niż 30 x 30 cm.

Odpowiedź w sprawie grubego tynku na wełnie: Płyty z wełny mineralnej można wykańczać warstwami o ciężarze do 40 kg/m2  (aprobaty techniczne z ciężką okładziną z płytek ceramicznych potwierdzają taką możliwość). Oczywiście przy zachowaniu pewnych założeń, na przykład, że wełna będzie w odpowiedni sposób przyklejona i zamocowana łącznikami mechanicznymi przechodzącymi przez warstwę siatki zbrojącej oraz takim, że płyty z wełny powinny mieć wytrzymałość na rozrywanie nie mniejszą niż 10 kPa. Ostaeczną opinię musi jednak wydać konkretny producent chemii budowlanej - tynku, a właściwie całego systemu ociepleniowego, nie zaś producent wełny.